سخنان امام علی(ع)

امام علی (ع) : 1.دین شخصیت و بزرگی بخشد 2.دانش عظمت بخشد 3.خودخواهی ، سرافکندگی آورد 4.بخشش رفتار پسندیده است 5.سستی ( در همه امور ) تباهی فرصت است. 6.فروتنی عظمت آورد. 7.دنیا گذرا است و آخرت پاینده است. 8.عدالت دلپذیر است. 9.عقل نگهبان ( انسان ) است.  غررالحکم صفحه 15 
 
امام علی (ع) : 1.پاکدامنی ، نعمت است.2.انسان فرومایه ، فریب خورده است.3.اندیشه و فکر کردن انسان را هدایت میکند.4.راستگویی رستگاری آورد و دروغگویی زشتی آورد.5.انسان بخشنده گشاده رو است.6.دروغگویی خیانت است.7.دنیا پرستی ، گمراهی آورد.8.هوس رانی هلاکت آورد.9.یقین ( به خداوند ) عبادت است.10.قناعت و میانه روی ، ثروت آورد.11.حسادت ، انسان را رنجور و بیمار کند.  غررالحکم صفحه 16 
 
امام علی (ع ): 1.تفکر کردن ، عبادت است.2.ناامیدی ( از مردم ) ، آزادگی است.3.خودنمایی ( ریا ) شرک ( به خدا ) است.4.خودپسندی ، تباهی است.5.طمع ، زیان آور است.6.پیروزی با دور اندیشی است.7.خواهشهای نفسانی آفت اند.8.پاکدامنی ، پارسایی است.  غررالحکم صفحه 17
 
امام علی (ع) : 1.صبر و شکیبایی ، بنیاد کارهاست.2.بخشندگی ، شایسته ترین رفتار است.3.راستگویی ، ارزشمندی است و دروغگویی ، فرومایگی است.4.ترس از خدا رستگاری است.5.موفقیت ، خواست خداوند است.6.خودپسندی ، کم خردی است.7.دانش ، گنج است.8.ایمان ، رستگاری است.9.نیکوکاری ، شرافت است. غررالحکم صفحه 18
 
مولا علی (ع) : غضب آتشی است مشتعل ، کسی که خشم خود را فرو نشاند ( خشم خود را نگه دارد ) ، آن آتش مشتعل را خاموش کرده است و آن کس که غضب را به حال خودش آزاد گذارد ، ( خشم خود را نگه ندارد ) خود اولین کسی است که در شعله ها ی آن خواهد سوخت .     الحدیث جلد 1 صفحه 1
 
امام علی (ع) : دنیا منزل گذران و آخرت مقر جاودان است ، فرصت را غنیمت شمارید و از گذر گاه خویش برای قرار گاه خود ، چیزی ( کار نیکی ) بگیرید و ذخیره ای بیندوزید.   الحدیث جلد 1 صفحه 4
 
مولا علی (ع) : به چیزی که شایسته آن نیستی طمع و تمنی نداشته باش .        الحدیث جلد 1 صفحه 9
 
مولا علی ( ع) : در ضمن نصایح خود به امام حسن (ع) فرمود : فرزند عزیز بپرهیز از اینکه بر آرزوهای نفسانی خویش اعتماد نمائی زیرا تکیه به آرزوها متاع مردم احمق و کم خرد است .   الحدیث جلد 1 صفحه 11
 
مولا علی (ع) : آزاد کسی است که بتواند شهوات ناروا را ترک کند .        الحدیث جلد 1 صفحه 14
 
مولا علی (ع) : بنده شهوت اسیری است که هرگز آزادی نخواهد داشت .    الحدیث جلد 1 صفحه 17
 
مولا علی (ع) : آدمی به گفتارش سنجیده می شود و به رفتارش ارزیابی می گردد ، چیزی بگو که کفه سخنت سنگین شود و کاری کن که قیمت رفتارت بالا رود.         الحدیث جلد 1 صفحه 19
 
مولا علی (ع) : اگر از آثار معنوی این آیه شریف (آیة الکرسی) آگاه می بودید در هیچ حال ، آنرا ترک نمی کردید ، پیغمبر اکرم (ص) فرمود : آیة الکرسی از گنجینه ای در زیر عرش به من عطا شده است و قبل از من به هیچ پیغمبری چنین عطائی نشده است .      الحدیث جلد 1 صفحه 22
 
امام علی (ع) : هیچ عملی از انسان در پیشگاه خداوند مورد قبول واقع نمی شود ، مگر اینکه آن عمل را با خلوص انجام داده باشی .       الحدیث جلد 1 صفحه 29
 
مولا علی (ع) : در ضمن وصایای خود به حضرت حسین (ع) فرموده : خوشبخت و رستگار کسی است که علم و عملش ، دوستی و دشمنیش ؛ گرفتن و رها کردنش ، سخن گفتن و سکوتش ، رفتار وگفتارش تنها بر اساس رضای الهی استوار باشد و بر خلاف امر پروردگار قدمی بر ندارد .          الحدیث جلد 1 صفحه 30
 
مولا علی (ع) : نفس متجاوز و سرکش خویش را با ترک عادات ناپسند خوار نمائید و با انجام  اوامر الهی وادارش  سازید و بار غرامتهای تخلفش را بر وی تحمیل نمائید ، با ارتکاب مکارم اخلاق زینتش کنید و از پلیدیهای گناه مصونش دارید .        الحدیث جلد 1 صفحه 34
 
مولا علی (ع) : ناتوان ترین مردم کسی است که به اصلاح نقائص معنوی و سیئات اخلاقی خود قادر باشد و اقدام نکند .    الحدیث جلد 1 صفحه 36
 
مولا علی (ع) : اگر فرضا نه به بهشت امیدوار باشیم و نه از آتش جهنم ترسان ، ثواب و عقابی را عقیده نداشته باشیم ، باز شایسته است از پی سجایای اخلاقی برویم زیرا اخلاق پسندیده و ملکات فاضله است که ما را در زندگی به راه رستگاری هدایت می کند .       الحدیث جلد 1 صفحه 37
 
امام علی (ع) : پندپذیری انسان عاقل به وسیله ادب و تربیت است ، چهارپایان و حیواناتند که تنها با ضرب و زدن تربیت می شوند .      الحدیث جلد 1 صفحه 48
 
 مولاعلی (ع) در ضمن نامه خود به فرزندش امام حسن (ع) نوشت : فرزند عزیز در راه ادب آموزی تو از فرصت استفاده کردم و قبل از آن که دل کودکانه ات سخت شود و عقلت با اندیشه های دیگری مشغول گردد به تربیتت مبادرت نمودم و وظیفه ی پدری خود را انجام دادم.  الحدیث جلد1 ص51
 
 امام علی (ع) : در کسب علم و ادب بکوشید ، چه آنکه عالم ،عزیز وگرانقدراست ، اگرچه به خاندان بزرگی منتسب نباشد ، اگر چه فقیر بی بضاعت باشد ، واگر چه جوان باشد. الحدیث جلد1 ص 51
 
 مولا علی (ع) : به کمیل توصیه فرمود : در هر حالی که هستی به حق سخن بگویید ، پرهیزگاران را دوست بدارید ، گناهکاران را ترک گویید ، با منافقان میامیزید و با خیانتکاران رفاقت مکن. الحدیث جلد 1 ص 62
 
مولا علی (ع) : تکبر کردن با افراد متکبر، خود عین تواضع است. الحدیث جلد 1 ص 66
 
علی (ع) : آنکس که شرم و حیاءاش کم باشد ، اجتنابش از گناه کم خواهد بود. الحدیث جلد 1 ص 72
 
مولا علی (ع) : شرم و حیاء آدمی را از کارهای ناپسندیده باز می دارد. الحدیث جلد 1 ص 72
 
 مولا علی (ع) : هیچکس حیا نکند از اینکه اگر چیزی را نمی داند یاد بگیرد. مردان با ایمان چیزی را که نمی دانند با کمال صراحت می گویند نمی دانیم ، و از اینکه به نادانی خود اعتراف نمایند حیاء نمی کنند.  الحدیث جلد1 ص 76
 
مولا علی (ع) : هیچکس حیا نکند وقتی از او بپرسند چیزی را که نمی داند صریحا بگوید نمی دانم . اولیاء اسلام در موارد بسیاری مردم را از حیاء احمقانه و وخجالت کشیدنهای بی مورد بر حذر داشته اند. الحدیث جلد 1 ص 76
 
مولا علی (ع) : هرکس به در آمدی که به کفاف زندگیش رسا باشد ( زندگیش بگذرد ) اکتفا کند از پریشان فکری رهیده و به دین وسیله آسایش خاطر خود را مرتب ساخته است. الحدیث جلد 1 صفحه 91
 
مولا علی (ع) : بهترین عبادت چشم پوشی از گناه است .الحدیث جلد 1 صفحه 95
 
مولا علی (ع) : آزادمرد کسی است که تمایلات غیر مشروع خود را ترک گوید. الحدیث جلد 1 صفحه 96
 
مولا علی (ع) : با مخاطب خویش پسندیده و مودب سخن بگویید تا او نیز به شما با احترام جواب گوید. الحدیث جلد 3 صفحه 64
 
مولا علی (ع) به مالک اشتر توصیه فرمود : از عهد شکنی بر حذر باش ، خلف وعده و نقض پیمان باعث خشم خداوند و مردم است. الحدیث جلد 3 صفحه 69
 
مولا علی (ع) : در خردسالی علم بیاموزید تا در بزرگسالی به برتری و سیادت نائل آیید.  الحدیث جلد 3 صفحه 91
 
مولا علی (ع) : هیچ پدری به فرزندش تفضل و بخشش ننموده است که عالیتر و شریفتر از تربیت خوب باشد. الحدیث جلد 3 صفحه 93
 
مولا علی (ع) : با تحمل رنجهای سخت و زحمتهای سنگین ، آدمی به پایه های بلند زندگی و آسایش دائمی نائل می شود. الحدیث جلد 3 صفحه 96
 
مولا علی (ع) : مردم اجتماع دو گروهند : 1 گروه اول کسانی هستند که در تحصیل دانش مدارجی را پیمودند و عالمند ، گروه دوم کسانی هستند که مشغول تحصیل علم هستند و اگر جزو این دو گروه نباشید وحشیان حیوان صفتید .       الحدیث جلد 3 صفحه 3
 
  مولا علی (ع) : بهترین مطالبی که شایسته است جوانان یاد گیرند چیزهایی است که در بزرگسالی مورد نیازشان باشد و بتوانند در زندگی اجتماعی از آموخته های دوران جوانی خود استفاده نمایند .        الحدیث جلد 3 صفحه 4
 
مولا علی (ع) : درباره ارزش علم و تفاوت افراد عالم و غیرعالم فرموده است: کاش می‌دانستم کسی که از علم بی‌نصیب مانده چه چیز به دست آورده است، و آن کس که از علم بهره‌مند شده چه چیز به دست نیاورده است.  الحدیث  جلد 2 صفحه 1
 
مولا علی (ع) : هر علمی که مورد تأیید و امضای عقل نباشد ، گمراهی و ضلالت است.  الحدیث جلد 2  صفحه 5
 
مولا علی (ع) : چه بسا مردم عالمی که علمشان باعث قتل و نابودی آنان شد.  الحدیث  جلد 2  صفحه 6
 
مولا علی (ع) : تجربه‌های زندگی ، دانش مفید و ثمربخشی است.  الحدیث جلد 2  صفحه 7
 
مولا علی (ع) : کسی که در آموخته‌های خود بسیار بیندیشد ، دانش خود را استوار ساخته و به فهم مطالبی که نمی‌فهمد ، نائل می‌گردد. الحدیث جلد 2  صفحه 9
 
مولا علی‌(ع) : بهترین مطالبی که شایسته است جوانان یاد بگیرند ، چیزهایی است که در بزرگسالی مورد نیازشان باشد و بتوانند در زندگی اجتماعی از آموخته‌های دوران جوانی خود استفاده نمایند. الحدیث جلد 2  صفحه 15
 
مولا علی (ع) : مرد با ایمانی را مخاطب ساخت و فرمود: علم و ادب ارزش وجود تو است. در تحصیل علم کوشش نما، چه به هر مقداری که بر دانش و ادبت افزوده شود قدر و قیمتت افزایش می‌یابد. الحدیث جلد 2  صفحه 18
 
مولا علی (ع) : عادت بد ، دشمنی است که با قدرت بر صاحبش حکومت می‌کند. الحدیث جلد 2  صفحه 19
 
مولا علی (ع) : دشمن‌ترین دشمنان آدمی غضب و شهوت او است. آن کس که بتواند این دو غریزه سرکش را مهار کند و آنها را به فرمان خود درآورد ، مقام عظیمی دارد و می‌تواند به اوج انسانیت برسد. الحدیث جلد 2  صفحه 19
 
مولا علی (ع) : هزار دوست و همنشین بسیار نیست ، ولی یک دشمن برای آدمی البته زیاد است. الحدیث جلد 2  صفحه 22
 
مولا علی (ع) : حسد جسم را فرتوت و فانی می‌کند و کینه‌توزی آدمی را افسرده می‌کند و سرانجام همه چیزش را بر باد می‌دهد. الحدیث جلد 2  صفحه 23
 
مردی به نام «جمیل» سالیان دراز منشی دربار ساسانیان بود. او عصر علی (ع) را درک کرد و در ایام حکومت آن حضرت سخت فرسوده و پیر شده بود. موقعی که امیرالمومنین علی (ع) به نهروان آمد و از حال جمیل پرسش فرمود: گفتند در قید حیات است. دستور داد احضارش کنند. وقتی شرفیاب شد، حضرت در اولین برخورد دید که هوش و حواس و ذهن پیرمرد سالم است و تنها چشم خود را از دست داده است. از او سؤال کرد: ای جمیل؛ شایسته است انسان چگونه باشد؟ جواب داد: باید دوستانش کم باشد و دشمنانش بسیار. فرمود: ای جمیل؛ سخن تازه و بی‌سابقه‌ای می‌گویی. همه مردم در این نظریه متفقند که داشتن دوست زیاد بهتر است. عرض کرد: مطلب آن طور نیست که گمان کرده‌اند و سپس توضیح داد که: دوستان زیاد وقتی به انجام حاجت (کار) آدمی دست می‌زنند آن طور که باید و شاید به انجام وظیفه قیام نمی‌کنند و نتیجه معکوس عاید می‌گردد. مثل آن که زیادی کشتی‌بان باعث غرق کشتی می‌شود. حضرت فرمود: این که می‌گویی صحیح است، چه آن که من آن را آزمایش کرده‌ام. پس از آن، حضرت فرمود: بسیاری دشمن چه فایده دارد؟ جواب داد: وقتی دشمنان انسان زیاد باشند، آدمی همواره مراقب کارهای خویشتن است، می‌کوشد تا سخنی نگوید که از وی خرده بگیرند، یا لغزشی از او بروز نکند تا مورد مؤاخذه واقع شود و بر اثر مراقبت‌ها و دقت‌های پی‌گیر برای همیشه از خطا و لغزش مصون خواهد ماند. علی (ع) گفته پیرمرد را پسندید و نیکو شمرد و مورد تأییدش قرار داد. الحدیث جلد 2  صفحه 24
 
مولا علی (ع) : جسم آدمی شش حالت دارد : سلامت و مرض، مرگ و حیات، خواب و بیداری، جان آدمی نیز دارای این شش حالت است: حیات جان علم است و مرگش جهل، مرض جان شک و تردید است و سلامتش یقین، خواب جان غفلت و بی‌خبری است و بیداریش حفظ و مراقبت است. الحدیث جلد 2  صفحه 30
 
مولا علی (ع) : چه نزدیک است دنیا را، گذران و رفتن و چه نزدیک است جوانی را، پیری و درهم‌شکستن. الحدیث جلد 2  صفحه 33
 
مولا علی (ع) : به حضرت حسین (ع) در ضمن وصایای خود فرموده است : کسی که نسبت به مردم تکبر نماید ذلیل و خوار خواهد شد. الحدیث جلد 2  صفحه 57
 
مولا علی (ع) : گدایی طوق ذلتی است که عزت را از عزیزان و شرافت خانوادگی را از شریفان سلب می‌کند. الحدیث جلد 2  صفحه 63
 
مولا علی (ع) : مرگ، بر زندگی آمیخته به پستی و خواری ترجیح دارد. الحدیث جلد 2  صفحه 66
 
مولا علی (ع) : مردم از ترس خواری به سوی ذلت و خواری می‌شتابند و با اینکار، پستی و حقارت خویش را افزایش می‌دهند. الحدیث جلد 2  صفحه 71
 
مولا علی (ع) : ننگ رسوایی، شیرینی لذت را تیره و تار می‌سازد. الحدیث جلد 2  صفحه 83
 
مولا علی (ع) : کسی که اندرز و نصیحت را بپذیرد از رسوایی مصون خواهد ماند. الحدیث جلد 2  صفحه 83
 
مولا علی (ع) : کسی که رفیق احمق دارد همواره در رنج و ناراحتی است. الحدیث جلد 2  صفحه 90
 
مولا علی (ع) : پیوند دوستی را با برادران دینی خود محکم سازید که آنان ذخائر دنیا و آخرت هستند. مگر نشنیده‌اید که خداوند در قرآن  شریف به تأثر گمراهان در قیامت اشاره می‌کند که می‌گویند در این روز سخت نه شفیعی داریم، نه دوستی که در کارمان همت گمارد. الحدیث جلد 2  صفحه 91
 
مولا علی (ع) : مانعی ندارد که با فرد عاقل و خردمندی که دارای طبع بلند و کرامت اخلاق نیست رفاقت نمایی، ولی مراقب باش که در برخوردهای دوستانه تنها از فکر روشنش استفاده کنی و به دنائت و پستی اخلاقش متخلق نگردی. الحدیث جلد 2  صفحه 92
 
مولا علی (ع) : داناترین مردم به مقتضیات زمان کسی است که از تحولات آن دچار شگفتی نشود و خویشتن را نبازد. الحدیث جلد 2  صفحه  106
 
مولا علی (ع) : مکتب روزگار به آدمی درس سودمند تجربه می‌آموزد. الحدیث جلد 2  صفحه 109
 
مولا علی (ع) : امتیاز مرد به عقل او و جمال و زیباییش به مردانگی و فضایل اخلاقی اوست. الحدیث جلد 2  صفحه 121
 
مولا علی (ع) : زیور دانش برای انسان ، جمالی است که پوشانده نمی‌شود و نسبی است که مورد جفا قرار نمی‌گیرد. الحدیث جلد 2  صفحه 121
 
مولا علی (ع) : سخن حکما و دانشمندان اگر درست و مطابق با واقع باشد داروی شفابخش است و اگر خطا و غیرواقعی باشد بیماری است. الحدیث جلد 2  صفحه 130
مولا علی (ع) : نصیحت گفتن به فردی در حضور مردم، کوبیدن شخصیت آن فرد است. الحدیث جلد 2  صفحه 130
 
مولا علی (ع) : به فرزندش امام حسن (ع) فرمود: ناخوشی دروغگویی از تمام ناخوشیها قبیح‌تر و ناپسندتر است. الحدیث جلد 2  صفحه 168
 
مولا علی (ع) : فال بد یک امر واقعی و حقیقی نیست. الحدیث جلد 2  صفحه 176 حوادث ناگواری که در بعضی از مواقع پیش می‌آید در نظام خلقت علل منظمی دارد و مربوط به فال بد نیست، رفتار زشت و اخلاق ناپسند مردم است که باعث پدیدارآمدن پاره‌ای از حوادث نامطلوب می‌شود، ولی جهال (نادانان) آنها را به حساب شومی‌ها و فال‌های بد می‌گذارند. الحدیث جلد 2  صفحه 176
 
مولا علی (ع) : ضمن خطبه‌ای به چند مورد از علم الهی اشاره می‌کند، خداوند به آواز و ناله حیوانات وحشی در بیابان‌ها و به گناهان پنهانی بندگان خود در خلوت‌ها آگاه است. خداوند به آمد و شد ماهی‌ها در دریاهای بزرگ و به تلاطم امواج آب‌ها که بر اثر وزش بادهای سخت پدید می‌آید عالم و خبیر است. الحدیث جلد2  صفحه 188
 
 مولا علی (ع): کسی که نفس خویش را در عرصه لذاتش آزاد بگذارد و به صلاح و فسادش توجه ننماید، بدبخت و دورافتاده از فیض الهی خواهد شد. الحدیث جلد 2  صفحه 207
 
مولا علی (ع) : در کشاکش انگیزه‌های شهوت و غضب، عقل بشر تیره و تار می‌شود و فروغ خود را از دست می‌دهد. الحدیث جلد 2  صفحه 208
 
مولا علی (ع): آن کس که بنده شهوت است از برده زرخرید، خوارتر است. الحدیث، جلد 2  صفحه 211
 
مولا علی (ع) : لذت‌هایی که باعث ندامت و پشیمانی می‌شوند و شهوت‌هایی که درد و رنج به بار می‌آورند، فاقد خیر و خوبی هستند. الحدیث جلد 2  صفحه 212
 
مولا علی (ع) : کسی که شهوات خویش را محدود نماید، ارزش انسانی و شخصیت معنوی خود را محافظت کرده است. الحدیث جلد 2  صفحه 215
 
مولا علی (ع) : آن کس که بر تمایل جنسی خود غلبه کند و عنان شهوت را در اختیار بگیرد، قدر و شرف خود را حفظ کرده است. الحدیث جلد 2  صفحه 217
 
مولا علی (ع) : از تمایلات ناروای خود اعراض کنید و شهوات نفسانی را ترک گویید که شما را به وادی گناهکاران می‌کشاند و به طور غافلگیر در آغوش ناپاکی و سیئاتتان می‌افکند. الحدیث جلد 2  صفحه 217
 
محمد بن مسلم زهری از مردان فهمیده و تحصیل‌کرده‌ای بود که تمایل مال و مقام، از مسیر پاکی و فضیلت منحرفش ساخت و در کبر (زیادی) سن دچار تیره روزی و بدبختی شد. حضرت علی‌بن الحسین (ع) به منظور راهنمایی و نصیحت، نامه‌ای به وی نوشته و در ضمن یک جمله کوتاه، نارسایی فکر جوانان و خطرات بیشتری را که بر سر راه آنان وجود دارد خاطرنشان فرموده است. و این است متن نامه: وقتی دنیاپرستی می‌تواند مانند تو کسی را تا این حد درجه به انحطاط و پستی برساند با آنکه عمر بسیاری کرده‌ای و از تحصیلات عمیق علمی بهره‌مند شده‌ای و با مرگ فاصله زیادی نداری، پس یک نفر جوان در برابر تمایلات نفسانی خود چگونه سالم می‌ماند، جوانی که نوخاسته و از دانش بی‌بهره است، جوانی که رأیش ضعیف و عقلش نارسا و منحرف است. الحدیث جلد 2  صفحه 36
 
 مولا علی (ع) : بپرهیز از رفاقت با کسی که اغفالت می کند  و فریبت میدهد که سرانجام ، مایه خواری و هلاکتت می شود .       الحدیث جلد 3 صفحه 234
 
 مولا علی (ع) : بردباری و تانی ( آرامش ) مانند دو کودک یک شکمند و زائیده همت عالی هستند ، یعنی در اثر همت بلند ، دو خوی پسندیده در آدمی آشکار می شود  : 1- بردباری 2- خود داری از شتاب زدگی .      الحدیث جلد 3 صفحه 232 
 
 مولا علی (ع) : قبل از تصمیم گرفتن برای انجام کاری , مشورت کن و پیش از انجام کاری فکر کن ( به عاقبت آن ) .    الحدیث جلد 3 صفحه 224
 
 مولا علی (ع) : مرد با ایمان خود را در زحمت و رنج قرار میدهد و مردم در پرتو وی در آسایش و راحتی به سر می برند .    الحدیث جلد 3 صفحه 220
 
 مولا علی (ع) : کسی که تو را به مطالب باطل خشنود سازد و  به  بازی  و سخنان غیر واقعی گول بزند او حقایق  را از تو پنهان داشته و درباره ات خیانت کرده است. الحدیث جلد 3 صفحه 212
 
 مولا علی (ع) : کسی که مرگ را با چشم یقین نگاه می کند ، آنرا نزدیک می بیند و کسی که با چشم آرزو می نگرد آنرا دور می پندارد . الحدیث جلد 3 صفحه 202
 
  مولا علی (ع) : از گفتارهای غیر ضروری پرهیز کن زیرا آن سخنان عیوب باطنی تو را آشکار می کند و دشمنان آرام را بر ضد تو تهییج می نماید . الحدیث جلد 2 صفحه 234
 
  مولا علی (ع) : کمتر خوردن مانع بسیاری از بیماریهای جسم می شود . الحدیث جلد 2 صفحه 240
 
 مولا علی (ع) : کسی که در خوردن غذا پاکیزگی و( بهداشت ) را مراعات می کند ، غذا را به خوبی می جود ، با داشتن اشتها از غذا دست می کشد ، و تخلیه روده را موقعی که آماده می شود به تعویق نمی اندازد (دستشویی رفتن را تاخیر نمی اندازد ) ، شایسته است همیشه سالم باشد و جز به (مرض ) مرگ دچار بیماری دیگری نشود . الحدیث جلد 2 صفحه 240
 
  مولا علی (ع) : با مردان آزموده و صاحب تجربه همنشین باش ، چه اینان متاع پر ارج تجربه های خود را به گرانترین بها یعنی فدا کردن عمر خود تهیه کرده اند و تو آن متاع گرانقدر را با ارزانترین قیمت یعنی با صرف چند دقیقه وقت به دست می آوری . الحدیث جلد 2 صفحه 241
 
 مولا علی (ع) : پیروزی نیافته آنکس که با گناه و تجاوز پیروز شده است و کسی که با شر و بدکاری قدرت به دست می آورد و غلبه می کند در حقیقت مغلوب است . الحدیث جلد 2 صفحه 234
 
  مولا علی (ع) : بالاتر از هر عبادتی به کار انداختن نیروی تفکر و تعقل است . الحدیث جلد 2 صفحه 250
 
مولا علی (ع) : هرکس از وقایع گذشتگان عبرت بگیرد بینا می شود ، کسی که بصیرت و بینایی پیدا کرد می فهمد ، و آنکس که فهمید عالم می شود .الحدیث جلد 2 صفحه 264
 
  مولا علی (ع) : تحقیقا گشایش و آزادگی در عدل است و کسی که محیط عدل و داد در نظرش تنگ آید عرصه جور و ستم بر وی تنگتر خواهد بود . الحدیث جلد 2 صفحه 265
 
 مولا علی (ع) : در ضمن وصایای خود به حضرت حسن (ع) فرموده است : فرزند عزیز در شئون زندگی و امور عبادی میانه رو باش و از افراط بپرهیز. روشی را انتخاب کن که در حدود توان و طاقت تو باشد و بتوانی همیشه آنرا انجام دهی . الحدیث جلد 2 صفحه 266
 
  مولا علی (ع) : گدایی طوق ذلتی است که عزت را از عزیزان و شرافت خانوادگی را از شریفان سلب می کند . الحدیث جلد 2 صفحه 273
 
  مولا علی (ع) : آتش اندوه و غم ، بدن آدمی را می گدازد و مانند فلز مذابی آب می کند .  الحدیث جلد 2 صفحه 280
 
  مولا علی (ع) : کسی که از خود راضی است خشم کنندگان به او زیاد خواهند بود .  الحدیث جلد 2 صفحه 284
 
  مولا علی (ع) : خاموش کردن آتش خشم برای کسی میسر است که از روی حقیقت دشمنهای درونی را در دل بمیراند و ضمیر خود را از کینه و بد خواهی دیگران پاک کند .  الحدیث جلد 2 صفحه 289
 
  مولا علی (ع) : افکار عاقلانه ات تو را به راه صواب و هدایت واقعی راهنمایی می کند . الحدیث جلد 2 ص 305
 
  مولا علی (ع) : عقل شمشیر برانی است از آن استفاده کنید و با هوای نفس خود بجنگید . الحدیث جلد 2 صفحه 307
 
  مولا علی (ع) : به کار بستن عقل ، مایه هدایت ، و نجات انسانهاست ، و سرکوب کردن عقل ، باعث گمراهی و سقوط آدمیان است . الحدیث جلد 2 صفحه 307
 
  مولا علی (ع) : عقل را بر هوای نفس برتری و فضیلت ده ، چه آنکه عقل ، تو را مالک و فرمانروای زمان می سازد و هوای نفس تو را بنده و برده روزگار می کند .الحدیث جلد 2 صفحه 309
 
  مولا علی (ع) : تجارب آدمی پایان ندارد و معلومات انسان عاقل به وسیله تجربه همواره در افزایش و فزونی است . الحدیث جلد 2 صفحه 312
 
 مولا علی (ع) : سزاوار نیست انسان عاقل در خوف و نگرانی به سر برد اگر راهی به ایمنی و آرامش داشته باشد . الحدیث جلد 2 صفحه 314
 
 مولا علی (ع) : وقتی افراد عاقل ، پیر می شوند نیروی عقل در نهادشان جوان می گردد و موقعی که اشخاص جاهل به پیری می رسند جهل و نادانی در وجودشان جوان می گردد .  الحدیث جلد 2 صفحه 317
 
  مولا علی (ع) : بدبخت و زیانکار کسی است که از سرمایه های عقل و تجربه سودی نبرد و از ذخایری که به وی عطا شده است بهره ای بر نگیرد . الحدیث جلد 2 صفحه 318
 
مولا علی (ع) : شایسته انسان است که در پنهان ، خدا ترس باشد ، ( در خلوت گناه نکند و از خدا شرم کند ) خویشتن را از عیوب و نقائص محافظت نماید ، و در ایام پیری بر اعمال خیر و خوب خود بیفزاید . الحدیث جلد2 صفحه 329
 
 مولا علی (ع) : عیادت مریض یکی از بهترین (کارهای خیر) و حسنات است .الحدیث جلد 2 صفحه 338
 
 مولا علی (ع) : کسانی که مست غفلت و غرور هستند ، خیلی دیرتر از مست شدگان از شراب ، به هوش می آیند . خود پسندی افراد مغرور و خویشتن پرست ، دلیل بر نقص معنوی و غرور اخلاقی آنها است . کسانی که به این بیماری مبتلا هستند و از مردم توقع احترام بیش از حد شایستگی دارند ، بدون تردید با محرومیت و شکست روبرو خواهند شد و بر اثر آن دچار عقده حقارت می شوند. الحدیث جلد 2 صفحه 343
 
 مولا علی (ع) : آنکس که به حساب نفس خود رسیدگی کند سود می برد و آنکه در این کار غفلت نماید زیان می کند . الحدیث جلد 2 صفحه 344
 
 مولا علی (ع) : کسی که تجربه بسیار دارد کمتر دچار غفلت می شود . الحدیث جلد 2 صفحه 345
 
 مولا علی (ع) : فرزندان بد ، آبرو و شرف خانواده را از بین می برند و مایه ننگ و رسوایی پیشینیان خود می شوند . الحدیث جلد 2 صفحه 349
 
 مولا علی (ع) : بهترین ارثی که پدران می توانند به فرزندان خویش بدهند ادب و تربیت صحیح است . الحدیث جلد 2 صفحه 350
 
 مولا علی (ع) : مواقع تفریح و شادمانی فرصت است ، (افراد عاقل فرصتها را مغتنم می شمارند و از آنها به نفع خوشبختی و سعادت خویش استفاده می کنند) . الحدیث جلد 2 صفحه 367
 
 مولا علی (ع) : در ایام سلامت بدن ، سرمایه ای مهیا نکردند و در اولین فرصتهای زندگی و نیرومندی درس عبرتی نگرفتند و درخشنده ترین ایام عمر را به رایگان از کف دادند ، آیا کسی که در جوانی اهل تن پروری بوده می تواند در پیری جز شکستگی و ذلت انتظار داشته باشد ؟ الحدیث جلد 2 صفحه 371
 
 مولا علی (ع) : کارهای بزرگ را به مردم پست و فرومایه سپردن باعث زوال دولتها است .  الحدیث جلد 2 صفحه 374
 
 مولا علی (ع) ضمن نامه خود به امام حسن مجتبی (ع) فرموده است : دل جوان نو خاسته ، مانند زمین خالی از گیاه و درخت است هر بذری که در آن کاشته شود می پذیرد و در خود می پروراند . سپس فرمود : فرزند عزیز ، من در آغاز جوانیت به ادب و تربیت تو مبادرت نمودم پیش از آنکه عمرت به درازا کشد و دلت سخت گردد. الحدیث جلد 2 صفحه 398
 
 مولا علی (ع) : کسی که به اصلاح نفس خویش نپردازد و هر چه زودتر خود را درمان ننماید بیماریش تشدید می شود و علاجش سخت می گردد و فاقد طبیب معالج خواهد شد .  الحدیث جلد 2 صفحه 400
 
 مولا علی (ع) : به بازار بصره آمد و مردم رادید آنچنان سرگرم خرید و فروشند که گویی خود را از یاد برده و از هدف انسانی به کلی غافل شده اند . با مشاهده این منظره طوری متاثر گردید که به شدت گریست . و سپس فرمود : ای بندگان دنیا و ای کار گذاران اهل دنیا : شما که روزها سر گرم معامله و سوگند خوردنید و شبها با بی خبری در بستر خواب آرمیده اید و بین شب و روز، از آخرت و حساب و کتاب آن غافلید پس چه وقت ، خود را برای سفری که در پیش دارید مجهز می کنید و برای آن توشه بر می دارید و در چه زمان به روز قیامت می اندیشید و به فکر معاد می افتید .  الحدیث جلد 2 صفحه 412
 
امام علی (ع) : کـوشـش شـمـا در دنـیـا ایـن بـاشد که از این چند روزه کوتاه برای روزهای بلند آخرت توشه برگیرید.  نهج السعاده جلد 3 صفحه 150
 
امام علی (ع) : هر کس دوری سفر (قیامت) را یاد کند آماده راه گردد.  نهج البلاغه حکمت 272
 
امام علی (ع) : بـدانید که شما در روزهایی به سر می برید که فرصت جمع آوری توشه است و از پس آن، مرگ است.  نهج البلاغه خطبه 28
 
امام علی (ع) : ای مردم، بیشتر از همه، از دو چیز بر شما می ترسم، پیروی از هوس، و آرزوی دراز.  نهج البلاغه خطبه 42
 
 امام علی (ع) : هـر گـاه دیـدی خـداوند با وجود گناهان، پیوسته به تو نعمت می دهد، به هوش باش که آنها برای تو نوعی غافلگیری و مرگ ناگهانی است.  شرح غررالحکم جلد 3 صفحه 132
 
امام علی (ع) : اعتماد کردن به هر کس پیش از آزمودن و ارزیابی [وی]، نشان ناتوانی است.  نهج البلاغه حکمت 376
 
امام علی (ع) : هـر قـدر امـتحان و آزمایش بزرگ تر و مشکل تر باشد، ثواب و پاداش، گرانقدرتر و بیشتر خواهد بود.  نهج البلاغه خطبه 234
 
امام علی (ع) : اما خداوند بندگانش را به انواع شداید می آزماید و با انواع مشکلات دعوت به عبادت می کند و به اقسام گرفتاریها مبتلا می نماید تا تکبر را از قلبهایشان خارج سازد و خضوع و آرامش را در آنها جایگزین نماید. نهج البلاغه خطبه 234
 
امام علی (ع) : پیروزی با دوراندیشی و آینده نگری به دست می آید.  نهج البلاغه حکمت 45
 
امام علی (ع) :عاقل ترین مردم کسی است که بیشتر در عاقبت کارهایش بیندیشد.  شرح غررالحکم جلد 2 صفحه 484
 
امام علی (ع) : آن که در عاقبت کارها دقیق شود از گرفتاری ها مصون می ماند.  شرح غررالحکم جلد 5 صفحه 346
 
امام علی (ع) : زودگـذر بـودن لذّتـهـا [ی نـامـشـروع] و مـانـدگار بودن بازتاب آن را همواره به یاد داشته باشید.  نهج البلاغه حکمت 433
 
امام علی (ع) : هر کس در عاقبت کار بیندیشد سالم می ماند.  شرح غررالحکم جلد 5 صفحه 188
 
امام علی (ع) : از پـیـمـودن راهـی که بیم گمراهی در آن می رود خودداری کن. به یقین، خودداری [ از تصمیم و عمل ] هنگام حیرت گمراهی ، بهتر از اقدام ترس آمیز است.  نهج البلاغه نامه 31
 
 امام علی (ع) : [به دیگران] نیکی کن ، چنان که دوست می داری به تو نیکی شود.   نهج البلاغه نامه 31
 
امام علی (ع) : منت گذاری، [وزن] احسان و نیکی را سبک می کند.  شرح غررالحکم جلد 1 صفحه 178
 
امام علی (ع) : نیکوکار کسی است که کردار او گفتارش را تصدیق کند.  شرح غررالحکم جلد 1 صفحه 297
 
 امام علی (ع) : نیکوکار باشید و نیکوکاری را کوچک مشمرید ، چرا که خُردِ آن بزرگ و اندکش بسیار است.  نهج البلاغه حکمت 414
 
امام علی (ع) : کار خیر هرگز فانی نمی شود.  شرح غررالحکم جلد 1 صفحه 229